۱۷فروردین۱۴۰۰ سه شنبه
همیشه برنامه های بزرگ می چینم ولی غافل از اینکه کارهای کوچک آنها را به هم می ریزد. گاهی اهمال کاری و تنبلی مرا از آن چیزی که می خواهم دور می کند.
امروز استاد در کلاس به هفت مورد اشاره کردند که توجه به آنها می تواند اتفاق های بزرگ رقم زد
موبایل و وای فای خودتان را یک ساعت خاموش کنید.
بارها برایم پیش آمده که الکی و بدون احساس نیاز گوشی ام را دستم گرفتم. الکی برنامه هایش را باز کردم و پوشه های مختلف را بالا پایین کردم.
پوشه عکس ها را باز کردم و بدون اینکه بخواهم روی آن ها متوقف شوم و نگاه کنم بی هدف رد شدم. این شدت از بی هدف بودن کاری گاهی برایم آزار دهنده است. گاهی خودم را ملامت می کنم از اینکه بی هدف گوشی ام را دست می گیرم.
ولی باز دوباره تکرار می شود. باید یاد بگیرم برای گوشی نیز برنامه داشته باشم. من از گوشی چه استفاده هایی می کنم؟
۱) تماس گرفتن
۲) ارسال پیام کوتاه
۳) پیاده سازی
۴) شرکت در کلاس های آنلاین و وبینارها
۵) فضای مجازی
۶) عکاسی
۷) موسیقی
۸) ضبط صدا
۹) دیدن فیلم
۱۰) تایپ
۱۱) رسیدگی به کارهای سایت
۱۲) تحقیق در اینترنت
از بین این کارها مهم ترین و ضروری ترین آنها تایپ و پیاده سازی و ضبط صداست. من در زمان انجام این کارها به گوشی نیاز دارم. در بقیه موارد هنگام کار کردن نیاز به گوشی ندارم. نیازی نیست حتما کنارم باشد.
اینترنت گوشی را وقتی می خواهم در سایتم و یا پیج مطلبی بگذارم یا دنبال مطلبی هستم نیاز دارم. پس نیازی نیست همیشه گوشی من نت داشته باشد.
من باید ساعتی را مشخص کنم برای:
۱) نوشتن مطلب در سایت: نوشتن مطلب در سایت البته تایپ مطلبی که آماده است، میانگین یک ساعت زمان لازم دارد.
۲) نوشتن یک مطلب در پیج: نوشتن مطلب در پیج یک ربع طول می کشد.
۳) گذاشتن استوری: گذاشتن استوری در طول روز دوست دارم شش بار استوری بزارم. هر بار چهار دقیقه طول می کشد. مطالبی را که می خواهم استوری کنم را در روز قبل باید مشخص کنم.
۴) جستجو و تحقیق در مورد یک مطلبی خاص: من در طول روز در مورد مطالب سایت و پیج می خواهم تحقیق کنم. پس تقریبا هر روز یک ساعت از من زمان می برد
من باید میزان استفاده از گوشی را کنترل کنم. این زمان ها مطلق نیستند قابل تغییر هستند ولی باید حواسم باشد که کنترل آن را در دست بگیرم.
وقتی می خواهم روی کاغذ یا لب تاب بنویسم واقعا دیگر نیازی به گوشی ندارم و می توانم این ساعت از روز را بدون گوشی باشم. صبح ساعت هفت کلاس آنلاین دارم پس مجبورم گوشی را داشته باشم. بعد از کلاس تقریبا بیست دقیقه بعد دیگر نیازی به گوشی و اینترنت ندارم پس می توانم آن را از خودم دور کنم و شروع به نوشتن کنم.
مطلب سایت و پیج را قبل از ساعت سه ظهر منتشر خواهم کرد و اجازه نخواهم داد که این کارها به بعد از ظهر موکول شود. حال یا اول صبح یا ساعت های آخر. به هرحال قبل از ساعت سه تمام می کنم. و ۳تا از استوری ها را قبل از ساعت سه قرار خواهم داد بقیه را بعد از ظهر خواهم گذاشت.
استفاده دیگر من از گوشی پیاده سازی مصاحبه است که این کار را نیز صبح انجام خواهم داد. قبل از اینکه امیرعلی بیدار شود. یا بعد از بیدار شدن او. به هرحال این کار را هم قبل از طهر انجام خواهم داد.
بقیه کارها با گوشی مثل عکاسی و …. بعد از ظهر یا زمانی که واقعا دیگر نمی نویسم به دست خواهم گرفت.
از این به بعد وقتی می خواهم شروع به نوشتن کنم گوشی را سایلنت می کنم و دور از خودم قرار می دهم تا به جزء امیرعلی حواس پرتی دیگری نداشته باشم.
کارهای هم خانواده را پشت سرهم انجام دهید
این کار به این دلیل است که برای شروع دوباره یک کار، از آن دست کارهایی که قبلا انجام داده ایم انرژی از ما نگیرند. مثلا اگر داشتم آشپزخانه را مرتب می کردم بعد از تمیز کردن یخچال به کار دیگری مشغول شوم سپس بیایم و گاز را تمیز کنم. گاهی برگشتن به سراغ گاز و تمیز کردن آن و شروع انجام کار انرژی می گیرد.
پس من باید در زمان انجام کارها و برنامه ریزی مشخص کنم که کدام کارها را باید با هم انجام بدهم تا انرژی کمتری از من بگیرند. مثلا وقتی دارم مطلبی در سایت می گذارم بلافاصله مطلب پیج را نیز منتشر کنم.
نور محیط کارتان را افزایش دهید
من همیشه دنبال فضایی می گردم که پر باشد از انرژی و نور و هوای تازه. فضایی که بشود نور طبیعی را به داخل آن آورد، پنجره هایش را گشود و هوای تازه را به خانه و فضا هدیه داد.
من دنبال فضایی پر از نور هستم حتی اگر این نور را مصنوعی تأمین کنم. ولی نیاز به نور طبیعی و هوای تازه را در خود به شدت احساس می کنم. به دنبال چنین فضاهایی هستم تا بتوانم از آنها انرژی بگیرم.
میزکارتان را خلوت کنید
من تجربه این کار را بسیار داشتم البته تجربه برعکس این کار. یعنی همیشه دوست داشتم همه چیز را کنار خودم بچینم و همه چیز را به اصطلاح کنار دست خودم داشته باشم. فکر می کردم اگر اوضاع دور و برم شلوغ باشد یعنی من کلی کار انجام داده ام. ولی بعدها فهمیدم این کار مرا کلافه می کند و بازه زمانی انجام کار را طولانی تر می کند. الان گاهی وقت ها وقتی می خواهم کار کنم لب تاب را به آغوش می گیرم و هرجا که پسرم می رود من هم با او می روم. چون دوست دارد پیش او کار کنم. و میز کار من می شود بالشی که روی پاهایم گذاشتم و لب تاب یا دفترم رویش است.
یک میز تحریر هم دارم که اگر پسرم اجازه دهد روی آن کار می کنم. و آن خلوت خلوت است دیگر چیزی به جزء آنچه می خواهم باهاش کار کنم رویش قرار نمی دهم.
ایده هایتان را فوراً ثبت کنید
تا کنون این روش را امتحان نکرده ام چون من در لحظه ایده های مختلف و زیادی به سرم می زند. شاید همه آنها خوب و کاربردی نباشد ولی روی بعضی از آنها می شود کار کرد. می شود به بعضی از آنها فکر کرد و به نتیجه ی خوبی رسید ولی متأسفانه من بیشتر آنها را فراموش می کنم. اصلا یادم نمی آید که روزی چنین ایده ای به سرم زده بود. برای اینکار باید یک سری دفترچه یادداشت در جاهای مختلف داشته باشم تا بتوانم ایده هایم را در لحظه ثبت کنم و بتوانم بعدا به آنها فکر کنم.
موبایل را بیرون اتاق کار خود قرار دهید
موبایل، تلوزیون اینها عوامل حواس پرتی هستند. من با امیرعلی کار می کنم او مدام مرا از سر جایم بلند می کند. گاهی در طول نوشتن هزار کلمه شاید من شش بار از جای خودم به در خواست امیرعلی بلند شوم، ولی هرگز حواسم پرت نمی شود و بلافاصله بعد از نشستن نوشتن را از سر می گیرم. حتی انرژی برای شروع دوباره بعد از وقفه چند دقیقه ای از من نمی گیرد ولی وجود تلوزیون یا موبایل کلا مسیر تفکر و توجه و تمرکز مرا نسبت به کاری که انجام می دهم دگرگون می کند.
در حین انجام یک کار، فقط روی همان کار تمرکز کنید
بهترین راه برای عامل حواس پرتی این است که خودمان را در معرض عوامل قرار ندهیم از جمله موبایل و تلوزیون و ….
ولی اینها عوامل بیرونی هستند. گاهی اوقات می شینم کاری را به دور از هر سرو صدایی انجام دهم. چیزهایی به فکرم می رسند و تمرکز مرا به هم می ریزند که شاید هرگز به ذهنم نمی رسید روزی به آنها فکر کنم. یکی از کارهایی که باید بکنم این است که سریع یک کاغذ و قلم بردارم و فکر مزاحم را روی آن یادداشت کنم و برای انجام آن زمان مشخصی را مشخص کنم و به ذهنم بگویم که آن کار را انجام خواهم داد. اینگونه تمرکزم را دوباره روی کاری متوقف می کنم که دارم انجامش می دهم.
۱۴ خرداد ۱۴۰۰ جمعه
بدون دیدگاه