۵ اردیبهشت ۱۴۰۰

امروز استاد در کلاس در مورد یک مشکل بزرگ حرف زد.

گاهی اوقات با خودم فکر می­کنم چرا نمی­توانم انرژی کافی برای انجام دادن کرهایم داشته باشم. چرا مغزم یاری نمی­کند.

بعضی وقت ها تمرکز خودم را از دست می­دهم. نمی­توانم روی چیزی که می­خواهم فکر و خواسته خودم را پیاده کنم. فکر می­کنم شاید ذهنم یاری نمی­کند.

امروز استاد در کلاس دلیل آن را گفت.

هر روز و هرلحظه مقدار فراوانی اطلاعات تازه وارد ذهن ما می­شود. علاوه بر این تمام کارها را همزمان انجام می­دهیم و این کار باعث می­شود فقط رفع تکلیف بکنیم.

وقتی تمرکز مغز را از یک کار به کار دیگر تغغیر می­دهیم باعث می­شود انرژی و سوخت مغز خودمان را از دست بدهیم.

راهکار درست برای این مشکل بزرگ چیست؟

هر روز دو ساعت آفلاین باشد. هیچ کاری نکنید، تلوزیون نبینید، موبایل چک نکنید، چرت نزنید، به جان خانه نیفتید، سراغ کتاب نروید. آفلاین به معنی واقعی.

اجازه دهید حوصله مغز سر برود. اجازه بدهید کلافه شود. آنقدر کلافه شود تا بشود آن چیزی که باید.

کافی است مغز به خاطر کلافگی دست به خلاقیت بزند. آن موقع است که جرقه زده می­شود و چراغ خلاقیت روشن می­شود.

وقتی مدتی به مغز فرصت می­دهید، ذهن چیزهای جدید به شما نشان می­دهد.

گذراندن دو ساعت در روز به بیکاری، نوعی نعمت است. این نعمت ما را به کارهای ناب می­رساند.

اگر می­خواهی کار خاصی انجام بدهی باید با دیگران فرق داشته باشی.

صبح زود را از دست نده چون حواس پرتی کمتر است.

امروز جلسه آخر دوره نظم شخصی بود. البته قرار است هرماه یک جلسه کوتاه با استاد و دوستان داشته باشیم.

۲۶ مرداد ۱۴۰۰  سه شنبه