۲۳فروردین۱۴۰۰ دوشنبه
این روزها اوضاع روحی خیلی خوبی ندارم همه چیز در درونم به هم ریخته است و این به هم ریختگی در میان این نظم شخصی پارادوکسی ایجاد کرده که گاهی شیرین است. اوضاع درون و بیرونم به هم ریخته است شاید باید زانوی غم بغل بگیرم و گوشه ای بنشینم و به افق خیره شوم ولی این نظم شخصی به من این اجازه را نمی دهد به من می گوید اولویت هایت را جدا کردی، کارهای ثابت را نوشتی، پروژه فروردین را باید انجام دهی.
من بلند می شوم و کارهایم را انجام می دهم. چقدر خوب که بلند می شوم، ذهنم را از افکار منفی دور می کنم. این کار باعث می شود از محیط به هم ریخته دور شوم. خودم را به آرامش برسانم. بتوانم در درون خودم چیزی به نام روزنه روشن پیدا کنم و بهتر بتوانم تصمیم بگیرم.
کلاس امروز چیزی در ادامه کلاس دیروز بود. استاد کمی در مورد تأیید کردن حرف زد. اینکه وقتی دیگران را تأیید کنیم به این معنی نیست که به آنها بگوییم حرفشان را قبول داریم، یا حق با آنها است. بلکه به آنها میگوییم که می فهمیم چه احساسی دارند.
استاد می گفت میشه راه حل داد. ولی نباید بلافاصله بعد از شنیدن صحبت های او شروع به دادن راه حل کنیم.
شنونده بودن خوب است ولی باید شنونده واقعی باشیم.
من باید اعتراف کنم که گاهی وقتی کسی از مشکلاتش می گوید دوست دارم شروع کنم به بازکردن مسئلهT اینکه چکاری باید انجام دهد تا خودش را خلاص کند یا اینکه چکار باید می کرد. یا اینکه به او می گویم راه حلت درست نیست و شروع به نصیحت کردن می کنم.
و حالا آگاهم که این کار چقدر طرف مقابل را اذیت می کند. من می توانم فقط بشنوم. گاهی شاید شخص فقط می خواهد کسی حرف او را بشنود. همانطور که من می خواهم بشنوند.
منبعی که استاد برای مطالعه کردن پیرامون این موضوع معرفی کردند: کتاب “گوش کن” مایکل اس مورنسن. نشر مات
دومین بحث کلاس در مورد چسبیدن بود
اینکه به یک کاری بچسبی و رهایش نکنی. مثل من که الان مدتی است به نوشتن چسبیدم و نمی خواهم رهایش کنم.
دیدی بعضی وقتها یک سری عادت ها به سرمان می زند، چند روزی انجام می دهیم و بعد یادمان می رود. چند وقت بعد تازه یادمان می افتد که ما زمانی چنین عادتی داشتیم. اینجور وقت ها گاهی عذاب وجدان می گیریم و باز کار را عقب می اندازیم.
بهترین کار می دانی چیست؟ این است که سرزنش خودمان را کنار بگزاریم و بدون عذاب وجدان شروع به دنبال کردن کار بکنیم و به آن عادت بچسبیم.
گاهی وقت ها به خودت بگو گذشته گذشته. فکر کردن به گذشته و درگیر کردن خودمان با آن ارزش ندارد.
درک کامل یک چیز بهتر از درک ناقص بسیاری از چیزهاست.
۳۰ خرداد ۱۴۰۰ یکشنبه
بدون دیدگاه