توصیف و صحنه پردازی در داستان


توصیف در داستان
نویسنده برای اینکه بتواند فضای داستانی و شخصیتها را به خواننده معرفی کند از توصیف استفاده می‌کند.
توصیف بیان یک تصویر ساکن و بی حرکت از فضای داستان است. در واقع نویسنده دنیای داستان را متوقف می‌کند تا در مورد چیزی که می‌بیند به ما یک تصویر بدهد.
دو نوع توصیف داریم
۱) توصیف عینی
۲) توصیف اکسپرسیونیستی

توصیف عینی: توصیفی است که نویسنده جز به جز یک پدیده را همانطور که است بیان می‌کند. بدون اضافه کردن هیچ نوحه و قضاوتی توصیف را بیان می‌کند.
در اینجا توصیف موضوع از دید راوی با تمام جزئیات به ذهن خواننده انتقال می یابد.
توصیف اکسپرسیونیستی: در این توصیف نویسنده با استفاده از احساس و حالات درونی پدیده ای را به گونه‌ای توصیف می کند که بر خواننده تاثیر گذار باشد.
در این نوع توصیف موضوع بازتابی از ذهن راوی به ذهن خواننده است.

نویسنده در توصیف جزئیات را انتخاب می‌کند، نه همه آن چیزی که می‌بیند. فقط جزئیاتی را که لازم دارد را بیان می‌کند.
توصیف باید تازه باشد،تکراری نباشد.
توصیف نباید طولانی باشد، توصیف طولانی را تکه‌تکه بکنید.

صحنه پردازی در داستان
نویسنده برای دادن حس زنده به داستان از صحنه پردازی های مختلف و حرکت استفاده می‌کند.
صحنه نقطه مقابل توصیف است، ارائه تصویر متحرک در داستان برای نشان دادن بخش‌هایی از داستان است.
در صحنه راوی حذف می‌شود و نویسنده می‌تواند خواننده را در فضاهای مختلف داستان به حرکت در بیاورد و داستان را از یک صحنه به صحنه دیگر انتقال دهد.
صحنه پویا و سیال است.

۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۰ یکشنبه

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *